Mutlu bir nesil mutlu bir gelecek demek 

Herne kadar 1989 dan beri 193 ülkenin imzasını taşıyan bir sözleşme ile BM tarafından 20 Kasım dünya çocuk hakları günü olarak ilan edilirsede, biz bunun formaliteden oluştuğunu, sözleşmedeki o imzaların; içlerindeki öldürdükleri çocuğun kanının şekillenmesi, vicdanlarına yaptığı baskının beyaz kağıda dökülen hali olduğu biliyoruz. Dünya üstünde en çok mağdur olan bireyler çocuklarken, onlar hangi çocukları koruyor bilmiyorum.

Fakatbu konuda bizlerin yapacağı çok şey var. Tek başımıza ne yapabiliriz dememek için bu anlamda size bir bayanın o çocuklara nasıl ulaştığını gösteren güzel bir başarı hikayesinden bahsedeceğim. Kendisini sosyal medyada tanıdım. İyi ki tanımışım çünkü gayreti herkese örnek olacak türden!

EsraArmağan: Kendisi Masumeli derneğinin başkanı. Daha bu seneye kadar tek kişilik bir kadroydu! Tek başına koşturan bir bayanın, tek başına bir gayretin, dev sonuçlarını gösteren bir örnek! Esra hanım el işleri yapıp kendi kendine okullara yardım ederek başlamış bu işe.

Hattatakızının çeyizlerini satıp şahsi olarak okullara yardımlar götürmüş. Tabi bu gayretini sosyal medyadan takip edenler görüp yavaş yavaş onlarda bu yardımlara katılmışlar.

Sonrasında eve sığmayan el işi malzemeleri için bir dükkan kiralayıp oraya geçince, takipçilerininde talebi üzerine dernekleşmeye karar vermiş. Şimdi ise 5 ile 20 gün arası gibi kısa zamanlarda Afrika’da, Asya’da su kuyularının açılmasını sağlıyor. Budistlerin diri diri yaktığı Arakanlı kardeşlerimizin, Bangladeş Arakan kampına sığındıkları bölgelerde; su kuyusu, kıyafet, erzak dağıtırken dernek vasıtasıyla sık aralıklarla sıcak yemek ikramında bulunuyor. Türkiye dışında Afrika ve Asya olmak üzere 15 ayrı ülke de aralıksız olarak yaralara merhem olmaya devam ediyor. Bizler daha yanı başımızdakilerin yarasını saramazken o köy köy dolaşıp geçilmez zannedilen o yolları aşıp, gidilmez zannedilen köy okullarına gidildiğini ve o çocuklarında bizim olduğunu gösteriyor. Son olarak Erzurum’un Köprüköy ilçesine bağlı iki köy okulunu ziyaret edip onlara yardım götürdü.

Bu gayreti takdir etmemek mümkün değil. Hayır işleri tabiki takdir beklemez ama biliyorsunuz ki “marifet iltifata tabidir.” Rabbim sayılarını artırsın! Bizler zannediyoruzki geleceği sadece kendi çocuğumuz inşaa edecek. Hayır! Bizler çocuklarımız için çabalarken bu çocuklar hep unutulan oldukça, nefretle dolup geleceği başımıza yıkabilirler. Bize düşen onların yüzünde bir gülücüğe sebep olup; unutulmadıklarını, onlardanda ümidimiz olduğunu, onlarıda benimsediğimizi göstermek. Bizler gidemiyorsak bile en azından gidenler ile bir kalem, bir defteri sevgimizle birlikte paketleyip selamımızı göndermek!

Gözlerindekiheyecanın, yüzlerindeki tebessümün, gelecek için ümitlenmelerinin sebebi olmak! Vatanımızın her köşesine, özellikle bu vatanın garip kuşları olan muhtaç köy okullarındaki geleceğin mimarı çocuklara sahip çıkmak, bizlerin vatan borcudur. Çünkü vatan sadece kendi çocuklarımızla değil bütün çocuklarla şekillenecektir! Ne zaman ki bütün çocuklar ölümden, göz yaşından, zülümden, eşitsizlikten kurtulurlarsa o vakit bir gün değil, her gün onların olsun! Büyükler hangi koşulda olursa olsun çocuklar hep mutlu olmalı! Mutlu bir gelecekte buluşmak için, dünya mutlu çocuklarla dolana kadar üstümüze düşenleri yapmayı ihmal etmeyelim. Mutlu bir nesil, mutlu gelecek demek! Bu vesile ile, özellikle zor şartlarda eğitim veren, öğrencisini sahiplenip, koruyup kollayan, derdiyle dertlenen ve her nerede olursa olsun görevini hakkıyla ifa eden genç, yaşlı hatta emekli bütün öğretmenlerin öğretmenler gününü kutluyorum. İyi ki varlar!