ÇOCUKLARIMIZ

 

Evlatlar anne babayı reddedse bile biz anne-baba olarak onları reddedme hakkımız olmadığını düşünüyorum. Hiç bir günahı olamayan suçu olmayan çocuklar kendileri mi istediler dünyaya gelmeyi..

Özellikle kız çocuklarımız için her zaman dile getirdiğim bir sözüm vardır ;” kız çocuğu olmayan, baba oldum demesin “ !..

 

Sevgiden dünya yaratan, mutsuz olanlara mutluluk, büyüklük taslayanlara çocukluk dağıtan, yeryüzüne sevgi yağmurları yağdıran kız çocuklarımız.. Onlar yuvaları kuran, annelik duyguları yüce, çocuklarına bazen hem anne hem de baba olan, sevgiden asla vazgeçmeyen, kırmayan, dökmeyen kız çocuklarımız.

 

Çocuklarımız bir gün “ göğüslerini gere gere gökyüzüne bakarak özgürüz artık diye bağırdıkları zaman “ dünya çok daha güzel olacaktır..

 

Hani vardır ya hep söylenir toplumumuzda ;

“Kızını dövmeyen dizini döver.”

“Elinin hamuruyla erkek işine karışma.”

“Kadın kısmı çok konuşmaz.”

“Kadının sırtından sopayı, karnından sıpayı eksik etmeyeceksin.”

“Kızın başını boş bırakırsan ya davulcuya ya zurnacıya kaçar.”

Gelenekleriniz yerin dibine girsin diyorum.

 

Osman Şentürk kardeşim “ Işığı görmek için güneşe bak, sevgiyi görmek için aya bak, güzel görmek için doğaya bak, umudu görmek için geleceğe bak, hepsini bir arada görmek için kendine ve çocuklarına iyi bak “!..

 

Hani bazen söyleyecek o kadar çok sözün olur ya, bakarsın çevrene ve yazarsın, çizersin kaleminle .. Ve sonra boğazında tıkanan sözcüklerle yutkunarak “ kime neyi anlatmaya çalışıyorum “ dersin.!

 

Çocuklar evden neden kaçar?.. 

 

Toplumuzun en büyük kanayan yarası “ çocuklarımız “ onları dinleyen, onlarla arkadaş olabilen,  onlara sarılmayı, başarıları ile övünmeyi becerebilen kaç aile vardır ?..

 

 

Çocukların senin gibi düşünme zorunda olmadığını, Değişen dünya da onların düşünceleri ile sizin düsüncelerinizin örtüşme durumun artık olmadiğini anlamanız yeterli değil mi?..

Çocuklarınız ve özellikle de kız çocuklarınız için önceliğiniz onları dünyaya getirmeden önce kendinizi her açıdan çok çok iyi yetiştirmeniz, bilgi sahibi olmanız, “ başkaları ne der “ diye korkmanıza gerek olmadan yapabileceğinizin en iyisini yapmalısınız ki ve de onlara öz güven ve iyi bir eğitim verdikten sonra göreceksiniz ki bütün korkularınız yok olmuş….

 

Yaşadığımız Hollanda’da çocuklarımızın çok daha güzel yerlere gelmeleri, toplum tarafından onure edilmeleri , düşüncelerini, yaşadıklarını kaleme alıp yazmaları ile yaşadıkları toplum içinde kendilerine yer edinmeleri kadar güzel bir duygu yaşamak yerine, onları görmezden gelmek kadar kötü bir duruma düşmek!..

 

Son yıllarda Hollanda meclisinde, sosyal platformlarda, hukukda, adalette,  moda dünyasında, basında, iş dünyasında,gördüğümüz çcuklarımız ile ne kadar onur ve gurur duysak azdır. 

 

Onlara daha fazla özgür alanlar açarsak bu çocuklarımızın sayılarında  hızla artışlar olacaktır yeter ki onları özgür bırakalım, kendi korkularımızla korkutmayalım, özgüven aşısı yapalım, kendi düşüncelerimiz ile yormayalım….

 

Bırakalım özgürce kendi yaşamlarını seçsinler, kendilerine yol açsınlar, Yüce Yaradan’nın kendilerine verdiği yetenekleri üzerinde kendilerine yaşam alanları seçsinler…

 

Her çocuk yaşadıklarını anlatabilsin, yazabilsin ki yapılan hatalar bir daha tekrar edilmesin.. 

 

Yaşadığımız toplumda ; “ Bilimde, sanatta, siyasette, sosyal yaşamda, hukukda, adalette, toplum yönetiminde ne kadar fazla çocuklarımız olursa toplum kalitesine katkıları sayesinde onlar toplum içinde hep saygı, sevgi ve onur görürler.. 

 

Bunun için çocuklarımıza  “ daha fazla sevgi, daha fazla özgürlük, daha fazla öz güven, daha fazla bilgi “  diyorum…

 

Kamil KOPUZ

Kkopuz53@gmail.com